SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna w Mogilnie

Ciekawa, czasami zabwna książka. Polecam dla osób które lubią historie kryminalne.

Alan Bradley jest autorem serii o Flawii de Luce. Pierwsza część nosi nazwę „Zatrute ciasteczko” i ukazała się w Polsce w 2009 roku dzięki wydawnictwu Vepser.
Flawia mieszka z ojcem i siostrami w wielkim domu. Jej pasją jest chemia – ma nawet własną pracownię. Gdy pewnego dnia na progu ich domu znajduje się martwy ptak ze znaczkiem pocztowym na dziobie, Flawia nie wie co o tym myśleć. Na dodatek podsłuchuje nieprzyjemną rozmowę ojca z jakimś mężczyzną. (...) Następnego ranka odkrywa w ogrodzie zwłoki. Jakiś nieznajomy został zamordowany tuż pod ich oknami. Flawia nie boi się martwego ciała, jest nim zainteresowana. Chce dowiedzieć się kim jest ten mężczyzna i czemu zginął. Czy ma to związek ze zdechłym ptakiem i kłótnią ojca? Postanawia powęszyć. Policji opowiada tylko o tym, jak znalazła ciało. Sama chce rozwiązać zagadkę śmierci nieznajomego. Wyrusza więc do wioski, by zasięgnąć informacji. Nikt z mieszkańców nie podejrzewa, jaki cel mają pytania jedenastolatki. Jednak wieści szybko się rozchodzą i powoli dociera do wszystkich, że w wielkim domu wydarzyła się zadziwiająca zbrodnia. Flawia postanawia doprowadzić śledztwo do końca – od jednej poszlaki do drugiej poznaje nowe fakty w sprawie, która interesuje również policję.
Jak na jedenastolatkę Flawia jest bardzo mądrą, rozważną i dojrzałą dziewczyną. Zna się na chemii, uwielbia trucizny. Poza tym nie boi się trudnych sytuacji – trup jej wcale nie przeraża. Jest najmłodsza z rodziny. Czuje się odrzucona – jej starsze siostry jej nie znoszą, a ojciec po śmierci matki nie otrząsną się jeszcze z traumy.
Flawia jest nie tylko bohaterką powieści, ale też narratorem. Uważny z niej obserwator i detektyw zarazem. Skrupulatnie prowadzi śledztwo, ale też żyje własnym życiem, zmagając się z podłymi siostrami. To zabawna narratorka, która przeplata obserwacje dotyczące morderstwa zupełnie prywatnymi sprawami. Na dodatek jest dość ironiczna, czasem przeklnie, czasem zamyśli się niemal filozoficznie.
Język jest dość ciekawy – zdania niby są krótkie, ale czasem zawierają dość mało popularne słowa. Z racji tego, że jest to pierwszy tom Flawia przedstawia swoją rodzinę, lecz robi to w dość dziwny sposób – o matce mówi jak o znajomej, choć tak naprawdę jej nie znała. Używa jej imienia zamiast określeń rodzinnych. O siostrach nie wyraża się pochlebnie. Tak samo o pracujących w posiadłości służących. Bywa cierpka w swoich wypowiedziach.
Wielkim plusem w powieści są przypisy. Pojawiają się dość często, tłumacząc najważniejsze nazwiska, miejsca, tytuły. Pomagają czytelnikowi w zrozumieniu sensu powieści.
Trzeba koniecznie powiedzieć kilka słów na temat czcionki. Prosta, bez ozdobników i dość nieduża. A na dodatek… brązowa. Nie mogłam uwierzyć, gdy otworzyłam książkę i zobaczyłam, że litery nie są czarne. To świetny pomysł, który nadaje klimatu opowieści.
Ogólnie książkę czyta się szybko i z przyjemnością. Interesująca bohaterka i sprawa kryminalna sprawiają, że powieść wciąga od pierwszych stron. Czasem tylko akcja zwalnia, by do czytelnika dotarły niektóre z faktów zawartych w opowieści. Jednak ogólnie warto po nią sięgnąć, by przekonać się z czym może zmagać się jedenastolatka oraz z czym zmagać się chce.
Polecam nie tylko młodzieży, ale też dorosłym, którzy szukają ciekawego kryminału. Nie jest może on krwawy i mroczny, jak większość obecnych na rynku tytułów, ale napisano go z wielkim zaangażowaniem, co widać na każdej stronie. Na dodatek na okładce znajdziecie informację, że Flawia jest młodszą następczynią Miss Marple – a to już wielka pochwała, z którą się zgadzam.

Tytuł oraz oprawa sugeruje, że sięgneliśmy po książkę dla dzieci. Nic bardziej błędnego. Jest to kryminał, okraszony humorem w typie Joanny Chmielewskiej. Raczej dla starszej młodzieży. Doskonale napisana i przetłumaczona. Bogate słownictwo to kolejny plus książki. Jest też warstwa satyryczna - główna bohaterka posiada doskonałą znajomość chemii, którą chętnie dzieli się z czytelnikiem. Taka parodia na jakże modne umieszczanie w powieściach dla młodzieży dydaktycznych informacji.

Bardzo przyjemny i lekki kryminał. Choć nie przepadam za dziećmi jako głównymi bohaterami ta książką mnie urzekła. Urzekła mnie swoją prostotą (w pozytywnym sensie) oraz humorem. Jak najbardziej mogę tę pozycję polecić młodym czytelnikom, ale również starszym przypadnie do gustu :)

Swój niebywały urok powieść Bradley'a zawdzięcza czarującej Flawii oraz cudownemu portretowi XX-wiecznej Anglii.
Flawia de Luce to niezwykle inteligentna, błyskotliwa jedenastolatka. Miłośniczka chemii i trucizn, której nie przeszkadza widok zwłok w przydomowym ogródku. Jej wszędobylstwo doprowadza do szału inspektora policji prowadzącego śledztwo. Jest bardzo dorosłym dzieckiem, które nie poddaje się i walczy. Ujęło mnie jej ironiczne poczucie humoru, (...)

ksiazkomaniacyrecenzje.blogspot.com Lato, angielska wioska Bishop's Lacey. Tu w pięknym, starym domu mieszkają pan Lacey i jego trzy córki: Ofelia, Dafne, Flawia. Matka dziewczynek zginęła w górach, samotny wdowiec ciężko radzi sobie z zaistniałą sytuacją. Jego odskocznię od szarej rzeczywistości jest kolekcja znaczków będąca dla niego całym światem.
Dziewczęta próbują odnaleźć się w tym dziwnym świecie. Starsze jakoś sobie radzą, (...)